Dönüş (Vegerin)

Savaşın gölgesinde, acılar birbiri ardına belirmeye başlar. Ve bu durumda yaşamak için bir umut ve hayat kurtarıcı bir çözüm olabilecek göçmenlik konusuna bu filmde ışık tutuluyor. Dokuz dakikalık “DÖNÜŞ” filmi, her senaryoda aktörün tam bir sessizlik içinde bulunduğu altı farklı resimde, farklı kamusal yaşam senaryolarını, gerçeküstücü bir biçimde sunarak, göçe eşlik eden ruh halini sergiler. Bu filmdeki sahneler farklı mekânlardan seslerle oluşturulmuştur ve daha sonra film, tüm bu sahnelerin ortaklaşmasıyla beraber kahramanlarımızın nihai göçüne dönüşen bir son sahne oluşturarak biter. Filmin izleyiciye ulaştırmaya çalıştığı şey, göçün, mekânda acı verici bir boşluk yarattığı ve mekânı sessizleştirdiğidir. “DÖNÜŞ” filminde sahnelerin çoğu, kendisi göçmüş ama ruhları mekânı terk etmemişlerin ruhlarını temsilen, bir kız çocuğu ile sonlanır. Bu kız aynı zamanda şehrin sahiplerini birgün şehre geri getirecek olan çocukluk anılarını ve umudu belirtmektedir. Ve gidenlerin peşlerinden, onları Şehirlerine geri getirmek için koşturan genç adamın elini tutmuş olan kızın yaptığı tam da budur. Film bu sahneyle sona ererken izleyene soru yönelttiği soru şudur: geri gelir miyim? “DÖNÜŞ” sadece bir kısa film değil, acı verici bir gerçeklik. Ve bu acı, filmi yapmanın ana nedenlerinden biriydi. Film aynı zamanda terk edene “geri dön” demenin için bir çağrısı olabilir.